• راستی ها
• 1404/6/2 20:44:26
• 87 بازدید

کلیات تربیت فرزندان در قانون

 ● دریافت مشاوره حقوقی اولیه و رایگان 

 ● تنظیم وقت مشاوره با متخصصین حقوقی 

دکترین حقوقی بر این باورند که تربیت فرزند به معنای پرورش روحی و اخلاقی اوست؛ به نحوی که کودک آداب اجتماعی متناسب با محیط خانوادگی خود زا بیاموزد و در فراگرفتن علم یا صنعت یا حرفه متناسب با زمان و وضعیت اجتماعی-خانوادگی کوشش کند تا بعداً بتواند به‌وسیله به‌دست آوردن عایدات کافی، زندگانی خود را به رفاه بگذارند.

به علاوه اینکه در کنوانسیون و اعلامیه جهانی حقوق کودکان و سنت های اسلامی نیز به این مسئله بسیار پرداخته شده است.

● وظیفه والدین در تربیت فرزند

وظیفه تربیت فرزندان به والدین او سپرده شده است.
پدر و مادر باید فرزند خویش را برای زندگی اجتماعی آماده سازند و بر رفتار و معاشرت‌ها و تحصیل او نظارت مستمر داشته باشند و سنت های ملّی و مذهبی را به او بیاموزند.

بیشتر بخوانید: وظایف مشترک زوجین نسبت به یکدیگر

این وظیفه مهم را به دشواری می‌توان با توجه به نص قوانین تضمین کرد.
اما به این معنا نیست که قانونگذار به نسبت ایجاد این حق و تکلیف پدر و مادر بی‌اعتنا مانده باشد.

در این باره قانونگذار بیان داشته:
((زوجین باید در تشیید مبانی خانواده و تربیت اولاد خود به‌یکدیگر معاضدت نمایند))
و سپس می افزاید:
((ابوین مکلّف هستند که در حدود توانایی خود به تربیت اطفال خویش بر حسب مقتضی اقدام کنند و نباید آن‌ها را مهمل بگذارند))

● آیا می توان کودک را تنبیه کرد؟

تنبیه فرزندان برای تاکید احکام درست بر آنها در اسلام هیچگاه خالی از نرمش پذیرفته نشده است.

آنجا که وصیت ائمه معصومین نقل می کنند:
((اگر برای تادیب طفل بیش از سه ضربه آرام زدید، در قیامت قصاص خواهید شد))

بنابراین همواره هر توصیه ای در این مورد همراه با قاعده بوده است.

همچنین بر پایه کنوانسیون و کمیته بین المللی حقوق کودکان، هرگونه تنبیه و رفتار نامتعارف نسبت به آنها نفی شده است.

قانون کشور ما نیز بیام داشته:
((ابوین حق تنبیه طفل خود را دارند ولی به استناد این حق نمی توانند طفل خود را خارج از حدود تادیب، تنبیه نمایند.))

در نتیجه، مطابق قانون حمایت از کودکان و نوجوانان، هرگونه تحمیل اعمال خشونت آمیز بر آنها که نشان از آزار آنها داشته باشد؛ منجر به تعقیب و مجازات کیفری و پرداخت دیه خواهد بود.

بیشتر بخوانید: ارث بری فرزندان چگونه است؟

● تامین مخارج فرزندان

بعد از ازدواج، حقی مخصوص برای خانم تحت عنوان نفقه ایجاد می شود. ویژگی این حق از این جهت است که آقا همواره باید تامین مخارج خانم را در اولویت قرار دهد.

اما با توجه به اینکه فرزندان خانواده هم نیازهایی دارند، در وهله دوم، مخارج آنها نیز باید تامین گردد.
بدیهی است که میزان آن برای همه خانواده ها یکسان نیست.
در هر حال فرزندان نمی توانند نفقه های معوقه خود را مطالبه کنند.

● نفقه فرزند را چه کسی باید بپردازد؟
پرداخت نفقه فرزند، بر عهده پدر اوست. حال اگر پدر او در قید حیات نباشد، این وظیفه به پدربزرگ پدری او محول می گردد؛ اگر او هم زنده نباشد، در نهایت مادر مکلف به تامین نفقه فرزند خود است.
اگر مادر نیز فوت کرده یا ناتوان باشد چطور؟
در این حالت مادر بزرگ پدری به همراه پدربزرگ و مادر بزرگ مادری بصورت مساوی باید نفقه را بپردازند.

● فرزندان تا چه سنی مستحق نفقه هستند؟
در عرف جامعه میان برخی از مردم این قول رواج دارد که هزینه فرزندان پسر تا هجده سالگی و دختران تا زمانیکه مجرد هستند باید تامین گردد. که البته با سبک زندگی های امروزی در بسیاری از موارد اینچنین نیست.
از طرفی در متن قانون، این توضیح واضح بیان شده: هرکس که ندار باشد و از طرفی نتواند برای خود شغلی فراهم کند، مستحق نفقه است. و هرکس نفقه افراد واجب النفقه (افرادیکه پرداخت نفقه آنها واجب است) را نپردازد، ممکن است به مجازات حبس محکوم گردد.

● والدین مسئول اعمال فرزندان هستند؟

بله. والدین از جمله مهم ترین افرادی هستند که مسئولیت نگهداری و مراقبت را برعهده دارند.

بنابراین اگر در مواظبت از اعمال و رفتار او تقصیر کنند، مسئول جبران خسارت خواهند بود.

سوالی که پیش می آید این است که این مسئولیت والدین تا چه سنی از فرزندان برقرار است؟
مطابق قانون، پسران در ۱۵ سالگی و دختران در ۹ سالگی به بلوغ می رسند.

بیشتر بخوانید: بلوغ چه نقشی در ازدواج دارد؟

اما برای رفع مسئولیت از بلوغ فرزندان به تنهایی کافی نیست. چرا که معیار دیگری به نام رشد نیز وجود دارد تا فرد را شخصاً مسئول اموال خود بدانیم.
و در قانون سن رشد ۱۸ سالگی می باشد.

● فرزندان نعمات الهی هستند

در بسیاری از قوانین به حقوق کودکان و نوجوان اشاره شده است و همچنین قوانینی مختص این افراد هم وضع گردیده است. اما مسئله اصلی خانواده است. کانونی که جایگزین ندارد و اگر پدر و مادر خود همت نکنند، هیچ قانونی نمی تواند بر آنها وظایف صد در صدی تحمیل نمود. در نتیجه عملکرد قاعده مند از اشخاص شروع می شود و محتاج نیات درونی است.
اما با بروز مشکل، تعلل جایز نیست و بهتر است هر چه سریع تر به متخصصین حقوقی در این زمینه مراجعه شود.